Bazen duygularımızı paylaştığımızda insanların bizden uzaklaştığını fark ederiz. Bu durum genellikle bizi suçlu hissettirse de aslında çoğu zaman karşımızdaki kişiyle ilgilidir.
Bilimsel olarak, “duygusal kaçınma” veya “rahatsızlık toleransının düşük olması,” bazı bireylerin başkalarının duygusal ifadeleriyle baş edememesine neden olabilir. Özellikle, kişi kendi duygularıyla yüzleşmekten kaçıyorsa, sizin açıklığınız onlarda bir savunma mekanizmasını tetikler. Bu yüzden, uzaklaşmak bir tür kendini koruma refleksidir.
Dil koçunuz diyor ki:
Duygularınızı ifade ettiğinizde sizden uzaklaşan biri, size hiçbir zaman gerçekten yakın olmamış demektir,bu ilişki sadece bir illüzyondur.
Unutmayın, gerçek bağlar maskelerin arkasında değil, samimiyetin içinde kurulur.”
Ve bir düşünün…
Gerçek dostluk ya da bağ, böylesine bir rahatsızlığın gölgesinde mi inşa edilir?
Duygularınızı paylaştığınız için uzaklaşıyorlarsa, kalmaya cesaretleri hiç olmuş mudur? Ve asıl soru şu:
Böyle bir bağın hayatınızda yeri var mı?”
