Huzur, bir babanın eve dönüşüdür
Çocuğunun onu görüşüdür
Bir gün çalmaz o kapı
İşte o gün kahramanlığın çöküşüdür.
Sevgi, babanın çocuğunu öpüşüdür
Çocuğun huzurlu gülüşüdür
Bir gün öpülmez o yanaklar
İşte o gün çocukluğun ölüşüdür.
Dert, babanın uzaklara dalışıdır
Çocuğun gözlerde dert arayışıdır
Bir gün kaybolur o gözler
İşte o gün çocuğun hayattan kaçışıdır.
