Neye inandıysan bu hayatta
Gerçeği yitirip delirirken
Geceleri düş olup bastırır içinden,
Nefesini tutup sayıklarsın.
Bazı sokaklar sessizdir;
Öpüştüğün, ayrıldığın,
Veda ettiğin,
Vazgeçtiğin,
Oralar fazla sessizdir.
Bazı sokaklarda selam verdiğin arkadaşlar,
Bazı yerlerde karşılaşmalar olur hep...
Sıkıntı tam bitti derken
İnmiş içine en kana susamış dertler.
Neyi içine atsan bir hastalık bıraktı sende
Sabahına kusarsın,
Akşama kadar sigarayla avunursun.
Gece çöker
Ayıp olmasın ona da bi dal yakarsın!
Neyin kaldı avucunda?
Ne kadar kaldın?
Daha ne kadar avunacaksın lan!
Sen beni boşversene,
Nefesini boş yere harcayacaksın
İhanet damlıyor paçalarından
Neresinden kurtarsan kârdır.
Bir yapamadın gitti
Şimdi geceye kan kusarsın
Sustum hep babam gibi
Ama başlarım şimdi
Her şey annem için.
Artık kaçınılmaz sonlar için yürüyor,
Karanlık bıçaklamış mahalleyi.
Artık sokak lambaları bile terk etmiş
Odama vuran bir ışık vardı ulan o bile terk etti.
Savaş yanlısı vücudumun artık kemikleri görünür
Yaşlanmış,
Zamana karşı koyamaz
Ve başlar titremeye ellerim
Depremleri bı susturamadım.
Ben hiç konuşmadım ama
Gözlerim hep kanardı
Ve aşka kabardı bu yüreğim
Şimdi bir kalıp gibi üstümde gömlekler
Nereye gömerim bu umut kırıntısını
Lanet okumadan bitsin bu gün diye
Geçti artık daha fazlası olamaz
Nefesini al zaten zaman çok çabuk geçiyor
Neyde bıraktıysam ahımı
Kalsın,
Boğazından geçsin
Benim içim yanarken
