Buruk kışlar ağırladım
Buruk kuşlara el sallarken
Bir devir kapandı
Bir devir bir daha hiç açılmadı
Şehrin safsatası kulağımda son nağme
Ölüm geliyor
Ölüm...
Koşar adım
Koynumda sevgiliden emareler
Ruhumda sevgili
Emaresiz bütün benliğiyle
Gün batardı
Gün bayadır düzenle batar ve doğardı
Ben edimler içinde şaşkın
Annesine bile alışamamış bir çocuk
Büyüyeceğim ve yürüyeceğim sonra
Gün doğacak,yine mi diyeceğim
Heyhat ne bu düzen tatavası!
