Düzlemsel Yol

İnsanın en büyük düşmanı yine kalbidir bana kalırsa fakat doğru bu insan kalbiyle zor özgür olmak.

Tanışmıyoruz ama değişmeyip aynı kalmayı tercih edeceğini düşünüyorum. Öyle mi? Şarkı bunu sorgulatıyor bana. Kendimden çok başkaları için bir hiç olup geçmişi değiştirmeyi ve günü kurtarmayı isterdim ve silinip yok olmayı karşılığında. Cümlelerine katılıyorum. Cümleyi çok sevdim güzelmiş.Hala özgür değilim en azından atan kalbim olduğu için ve kalbi atan insan kibriyle zor bu özgürlük.

''Sahip olduğum her şeyi kaybettiğimde özgür oldum'' sözünü hatırlattı bana. Evet insanlar tuhaf bir güvene veya kendini kandırma özelliğine sahipler, sanki sonsuza dek yaşayacakmış gibi. Materyalizme bağlanıyorlar, önlerindeki yılları adım adım planlıyorlar, kırmaktan çekinmiyorlar. Ben bunu insanın kendini aldatması olarak yorumluyorum her şeyi düşündükleri, bekledikleri gibi olacağını düşünüyorlar sonra hayat farklı planları olduğunu söylüyor ve kurulan bütün planlar boşa gidiyor. Dinlediğim ve bende yeri ayrı olan bir şarkıdır bu arada.

Açıkçası son 6yıldır her düzen oturttuğumda dağıldı. Her düzen itinayla yıkıldı, evet dedim işte bu oldu bu kez daha fazla kaybım yok ama sonunda beklemediğim bir son kaldı elimde. Bu yüzden alışmıyorum ve bir şeye bir yere ait hissetmiyorum artık. Benim döngüm böyle alıştığımda sıfırlanıyor ve tekrarlıyor. Para kıyafetler görüntü ile bağlı değilim sahiplenmiyorum her an gideceklermişcesine. Ama insanlar çok böbürleniyor çok eminler çok netler, imrenilesi bir netlik. O kadar net değil ki yarın. Hiç uğruna mı bilmiyorum, acaba neden hayatta kaldım diye şaşırdığım bi olay olmuştu. Before You Exit'in Butterfly Effect şarkısına denk geldim o dönem.

Yaptığımız bataklıkta debelenmek gibi, olmayan bir şeyin peşinden koşuyoruz ve bu uğurda şimdimizi göremiyoruz. Yani verilen hakları harcıyoruz bir hiç uğruna.

Bir anlam aramak çözüm değil çünkü yok :/

Evet, daha iyi özetleyemezdim.

Biri zarları rastgele atıyor gibi.

Sanırım herkese verilen hak miktarı aynı değil, kimisinin tek hakla işi biterken kimisi için de yüzlerce oluyor bu hak ben bunu sevilen sevilmeyen çocuk meselesine benzetiyorum, yine de herkesin bir ortak noktası var o da son nefesimizde haklarımızın bittiğini anlıyor olmamız.

Ya birden fazla can verdiyse? Bunu merak ettiğim çok an oldu. Bana en az dört deneme hakkı sildirdi bu tesadüfler. Hiçbir şey yapmadım başkalarının dikkatsizliği idi. Tuhaftı, pandemiden öncesi de sonrası da. Benim merak ettiğim kaç denene hakkı kaldı üzerimde? İnsanın açgözlülüğü hoşgörüsüzlüğü kibri memnuniyetsizliği ve tatmin edilemez yanları onu gittikçe azaltacak. Benim sorum ise insan bunu asla fark edemeyecek mi son denemede mi edecek? Öyleyse ne anlamı kaldı?