Beni bilirsin, çok kötü teselli ederim, pek beceremem, elime yüzüme bulaştırırım hep. Ben olsam benimle dertleşmezdim hem, susardım daha çok. Çünkü uzun cümleleri anlamakta da her zaman zorlanırım. Ne kötü değil mi? Kolayca anlayıveremem insanın derdini, iki insan birbirlerinin derdine çözüm bulmadıkça nasıl dertleşmeye cesaret edebilir ki şaşırıyorum doğrusu. O yüzdendir belki de susmaları ve derin sessizlikleri daha çok sevmelerim, sahte tesellilerden...
