Time of Gypsies filminin unutulmaz meyhane sahnesi ve orda çalan Ederlezi Avela... Şarkının başlamasıyla kalbimizde başlayan ve adı tam konulamayan o hüzün… Oysa beste hareketli. Nedir Ederlezi Avela’da bize bu kadar dokunan?
Müzikte beste-güfte uyumsuzluğu diye bir olay vardır. Kısaca; hüzünlü güftelere hareketli besteler yapılmaz, sevinçli güftelere de hüzünlü besteler. Bu müzikçiler için teknik olarak hatalı sayılır. Oysa ben bu duruma hayat diyorum. Uyumsuzluk değil. Tam olarak hayat. Acı ve sevinç sürekli olabilir mi ? Birbirinden ayrı düşünülebilir mi? İkisi de izafi. Hayat gibi.
Bizim olan ne varsa gözümüzle kirpiğimiz arasında sıkışmış ıslak bir sıcaklık ve sonra dişimizle dudağımız arasından taşan bir yağmur sonrası tebessüm. Ama asla ayrı değil yan yana.
Ederlezi Avela, canım.