Ruhu aşk icin yaratılmış,
Kadının ferfecir kiyameti.
Sanki buz yutmuşta,
Artık kalbinide dondurmuş gibi...
Ruhunun beni, benliği,
Atlamış en kuytu uçurumlardan.
Uzaklaşmış kendinden.
Bir meşgale bulamamış.
Bir limanı olmamış.
Ankara ayazı bile,
Kesmiyor, titretmiyormuş nefesini.
Kasvet harmanlanırken,
Vücudunun kuytularında,
Nemli bir kibrit,
Bekliyor atesini gibi...
Atessiz onca asra rağmen,
O hep ordaymışta bulamamış gibi...
