bir şeyler olmuyor, bazı parçalar hiçbir türlü yerine oturmuyor. eskiden sanırdım ki o boşluğu beni seven, bana değer veren insanlar olmadığı için dolduramıyorum... şimdi neredeyse her gün aynı lafları duyuyorum. ben kalbimden içeri kimseyi alamıyorum. "tamam, olur bu sefer," diyorum, yok.


bunun sorumlusu sensin, biliyor musun, benim döktüğüm her gözyaşının sebebi sensin. beni büyütmezken, yüzüme bile bakmazken ben sana baka baka büyüdüm, ben yine seninle büyüdüm çünkü benim kimsem yoktu, ben beş yaşındaydım. gözümden akan o yaşı hissettiğimde ben beş yaşındaydım, küçücüktüm, seni tutmaya çalışan ellerim minicikti; istediğim tek şey şefkatti, günahsızdım. şimdi bak bana, kirlendim ben, pisliğin içinde yüzüyorum, çıkamıyorum bu bataklıktan. hiçbir zaman düzelemeyeceğim, kendi kendime yetemiyorum. "büyüdüm artık," diyorum, "ne kadar yakabilir ki canımı, geçmişte kaldı," diyorum, ama hayır... işte, sonra fark ediyorum ki ben hâlâ o beş yaşındaki kızım, annemin kucağında kapıyı çekip evi terk ettiği kızım. o zaman bile bu kadar üzülmemiştim, biliyor musun? her şeyi unuttum, unuturum sanıyorsun; çocuktum, geçer gider sanıyorsun...

keşke her şey senin düşündüğün kadar basit olsa.


ben bir canavara dönüştüm, kalbim gün geçtikçe karardı, yavaş yavaş senin nefretinle doldu. yüzüne her baktığımda biraz daha tiksindim senden, her seferinde "neden ben seçildim?" dedim, hep kendimi sorguladım. ben kendi kendime büyüdüm. anneme de kızıyorum... neden seni seçti, onun yaptığı seçimlerin sonucuna ben katlanmak zorunda mıyım? sırf seni bu kadar sevdiği için gidemedi senden, seni her hatanla kabul etti, beni bir kere bile düşünmedi; bu bencillik değil de ne ki?


ben korkuyorum; senin gibi birine aşık olmaktan, onu hayatıma almaktan, onunla bir ömür geçirmekten, bu yolun geri dönüşünün olmamasından, annem gibi sevmekten korkuyorum. gözümün kör olmasından, bu kadar kötü bir insanı fark edememekten korkuyorum. çocuklarımı sizin gibi yetiştirmekten korkuyorum; nefretle, sürekli birilerinin sevgisine, ilgisine muhtaç büyümelerinden korkuyorum. ben anne olmaktan korkuyorum, bir insanın sorumluluğunu üstüme almaktan korkuyorum. benim gibi, insanların içinde yapayalnız büyümelerinden korkuyorum.