Gittiğim her yerde bir eksik gülümsemeydim

Bir çocuğun elinden kaçırdığı balona son kez hasretle ve sevgiyle bakması gibi

Dışa yansıyan varlığım

Ufacık, zayıf, çelimsiz bir şey,

Bir karartıydı

İçime dünyaları sığdırırdım

Öfkeden ve kederden peyda olan bir dünya

40 yıldır aynı acı

Aynı bekleyiş

Kadınlıkla lanetlenmiş bir varoluş hezeyanı

Yüzüm anneminkine ne kadar da benziyordu

Solgun

Eski

Ve kararlı

gitmenin hiçbir şey değiştirmediğine

Kalmak peki?

Ne katıyordu bana?

Ne diye kalıyordum?

Gitmek diye oturduğum her yerden gitmek diye kalkıyordum*

Yorgunum

Henüz bir yerim yok

Arayışım bir kayboluşa döndü

Yollarımı tükettim

Evim nerede ?