Seni sevince
yetmiyor kalemimin mürekkebi
yahut da yetmiyor eksiltili şairliğim
anlatmaya seni.
bazı mısralar dökülüyor
kaleminin ucundan, bembeyaz sayfalara,
seni sevince diyor kalemim;
bir kuş ötüyor, seni çalıyor tüm radyolar
yağmur yağıyor, seni çağlıyor tüm nehirler
gece oluyor, sen kokuyor esen meltemler.
yetmiyor diyorum ona
anlatmaya seni mevsimler,
boynu bükülüyor, mahcup oluyor
önce sana peşi sıra da eksiltili şairliğime.
anla beni sevgili, yetmiyor kalemim anlatmaya
bana bakıyor; ne yazayım dercesine adeta.
bilmiyorum diyorum sevgili, bilmiyorum.
ama ne oluyor biliyor musun sevgili?
seni sevince çiçekler açıyor tavanımda.
