Tüm yangınların ortasında kaldım.

Tüm savaşlarım sizden doğdu,

Şimdi desem yaralıyım siz tarafından. Hayır asla, siz melek ben empatisiz nankör.

Hiç anlaşılmayan bir kız çocuğu intihar etse derler,

O bizi anlamadı.

Hiç anlaşılmayan bir kadın intihar etse derler,

Her şeyi vardı yaşasaymış onun gözü doymadı.

Anlamadınız.

Şimdi bütün savaşların suçlusu siz, yananı ben.

Ölsem derler, ahh yazık oldu kıza.

Başkası çıkar der, o yaşamayı bilse ölmezdi.

Bir başkası da çıkar der, neyi eksikmiş yediği önünde yemediği arkasında.

Bir başkası da durur der ki, annesi babası olmayanlar nasıl yaşadı?

Başkası da der ki, anası babası daha ne yapsın onun için kız nankör...

Başkası başkası başkası, asla bitmedi başkaları.

El alemdiniz. Ama bütün insanlıktan değerliydiniz.

El alemdiniz, ama bütün çocuklardan önemliydiniz.

El alemdiniz, bütün kadınlardan kız çocuklarından önemliydiniz.

Siz el alemdiniz de,

İnsan değildiniz.

Şimdi bir kız çocuğu ölüyor yadımda,

Ama diyecekler ki...

Ah yazık oldu günahtı.

Acınız bu kadar.

Yiten hayatsa, evreni dolduruyor çığlıklarıyla.

Sizse, pisliğinizi yorgan bilip sarılmışsınız.

Ah özür dileriz. Biz pisliğiz.

Siz en doğru bilensiniz.

İnsan nedir ki?

El alemden öte, insan mı vardır.

Yiten gençlere bir ses mi vardır ki bu dünyada umalım medet.

Biz kimiz ki. Duysunlar bizi.

Sahi siz kimsiniz ki

herkes duyuyor sizi.

El alem!

~Fehmekar