O kadar da yazdım gökyüzüne olmadı, yağmurlara da notlar bıraktım. Hiç birini de görmedin hissetmedin.
Günler geçti haftalar son buldurmadı bu bekleyişe. Tam anlayışıma dengimi bulmuşken hasret geldi çattı daha en baştan. Hani Elif tin. Elif gibiydin doğru ve dik, yeryüzünden arş’a uzanan , hani duyguların sade ve gerçekti. Neredesin peki, bekleyişlerin ümit edişlerin sahibi…
Sitemsiz bir akşam üstü selamını aldım. Mağrur bir tebessümle göndermişsin, çok memnun oldum. Varoluşun temelini beklerken, gelen selamda beklemeye değer. Bu fakir dünyadan hala istemeye değer. Isınan gökyüzü terletiyor nefesimi, bugün renklerden karmaşıklık ama ne gelen var ne gelecek olan…
