bir elvedaya yazılmış adım
adım adım uzaklaşıyorsun benden
tüm şiirlerim deli gömleği giydi
hayallerim kodeste
mahkum edildi umut
ve sevgi
onun esamesi okunmuyor artık sol kaburgamın semtinde
ellerim üşüyor
ruhum buz kesmiş
kalbim mi?
o dahi atmaya yeltenmiyor
ağlamak istiyorum çocuk!
hem de bulutları kıskandıracak kadar
misal
bir ateş yakılsa
atsalar beni içine
ateş dahi serin olur bana
ama
öyle
ayetten falan değil
ateş dahi korkar benden
özlüyorum çocuk!
hem de akıl hafsalamın son zerresine
vücudumdaki hüclerin her tanesine
ve
görmek
duymak
bilmek
anlamak
ya da ne kadar eylem varsa
hepsinin yüklemi o oluyor
gidiyorum çocuk!
sana bırakıyorum artık yerimi
çünkü
yaşamak
hiç tat vermedi
elveda
