elzem ıstıraplar bir raddeden sonra gayrimeşrulaşıyor serpil.
hangi yöne evrilse hayat,
evrildiği yerden kırılmaya başlıyor.
yaşadığımız ne varsa seçme şansımız olmuyor serpil.
hani şair demişti ya:
"sevmek de yetmiyormuş, çok..."
neyse...
ne kadar mazi gerekir eskiden rastlaşmamıza?
çocukken ayağının takıldığı taş mı değdi gönlüne?
eğme başını...
yüreğim bir yangın yeri gibi.
bin dereden su getirsen de dinmez ağrısı.
ama baksan,
baksan gözlerimin içine.
görsen beni.
ah...
yitip giden her şey bizimdir serpil.
ne savaşlar ne mağlubiyetler...
yitip giden ne varsa hepsi bizimdir.
ama sen yitip gitmene rağmen benim kalamadın.
bu nasıl, nasıl böyle?
ah serpil...
ne anlatsam bilmiyorum serpil.
serpil de yüreğime durulayım artık.
serpil de...
durulayım.
