Hayatın emeklemesi yürümeyi öğrenmeden vurdu.
Konuşmayı sökmeden ağzımız yandı...
Acı nedir diye öğretilmeden sevdik.
Gözyaşının denizden daha büyük olduğunu ağlayınca öğrendim...
İçim taşmıştı ama dalgalarım için bir kıyım yoktu.
Yaşayıp öğrenirsin denilen kirli dünyada
Çöplük ağzına kadar doluydu.
Ha bir de dilsizdi dünya, bende anlamayacak kadar çocuk.
