İnsan silik bir hayatı yaşadı
Bütün yıllarını cennet sandığı yitik kalplere kadar harcadı
Ki yüreksiz bu hayatın mecazı
İnsan hep yurtsuz kaldı
Mutsuzluk yudum yudum boğazında kaldı
Arar durur şimdi
Zamanlsrın en sulak arazisini
Yolunu bulur derdin de hep dinlerdi derinden
Sancılı aşklara yelken,
Mutsuz evlere diken,
Ve bu büyük tutkusuna karşın
En ulu yalnızlığa payedilmiş aşkı
Sarsam seni insan
Fara'yı kaybetme diye
Dilim yeter mi
Ruhunun köklerine dahil
Parmak uçlarına.
Silik izler bıraktın
Hep bastığın toprağa
Yağmursuz kalmış onca yıldır
Neden yeni buğulanmış penceren?
Ne bu manalaştırdığın yitik beden
En büyük neden senken
Neden kaçtın
En çok sevdiğinden
