Nereye gideceğini bilmeyen insanların 

Hayatları köle olarak geçiyor.


Kendinden habersiz 

Başkalarında gözleri!


Savaş ilan ediyorlar 

Her yolunda yürüyene...


Zamanın geçtiğini anladıklarında 

Kimseleri küçültüyorlar gözlerinde.


Kaçıyorlar yaşamın gövdesinden sesinden.

Öldürüyorlar içlerinde kimseleri.


Sonra başkalarının gölgelerine sığınıyorlar.

En aciz bedenlerde arıyorlar gerçekleri.


Sanat sanıyorlar en kötü sözleri.

Eskimiş ve hadsiz bir kaç kelime

Çalıştırıyor beyinlerini.


Ayna oluyorum onlara tüm sevgimle.

Tüm sevgimi eziyorlar, ufaltıyorlar...


Bir toz tanesi oluyorum 

Bu sonsuz boşlukta. 


Geri döndüğümde 

Ben suçlanıyorum. 


Suçlanıyorum çünkü bu aynada kendilerine bakmaya dayanamıyorlar.


Her geçen gün eleştiriyorlar!

En çok kendileri bilmeli her şeyi!


Gerçekleri bilmeseydim belki inanırdım çoğu şeye. 


Hislerim bana verilmiş büyülü iksir olmasaydı,

Romantizm ve şiirlerim dünyam olmasaydı.


Yaşadıklarım acı olmasaydı ve ben her şeye rağmen ben, ben olmasaydım belki inanırdım iyi olduğunuza...


Siz en iyiciler evet evet. Siz!


Saçmalık ve çöp yığını hayatlarınızda kokmaktan başka hiçbir şey değilsiniz!