Ancak herkes için bunun ölçümü farklıdır. Kötü geçen bir gün en tatlı şeylerin bile uykulu bir hal içindeymiş gibi fark edilmediği olur. Koyu bir sis çökmüş gibidir dünyaya ve her şey buğuludur. Görmek ve olumlu hisler hissetmek zordur. Düşüncelerimiz de bu durumdan etkilenir. Bunun temel sebebi bizlerin duygusal varlıklar olmasıdır. Bu yüzden ölçümlerimiz hep kusurludur.
Bir sayının hisleri yoktur. Kötü günde de iyi günde de iki sayının toplamı aynıdır. İyi bir hal içerisindeyken o toplam karşısında yüreği sıcaklıkla dolan bir insan kötü bir hal içindeyken aynı toplama lanetler yağdırır. Ne değişmiştir? İnsanın kendisi...
Bu durum çaba için de geçerlidir. Bir insanın ortaya koyabildiği ve değerlendirilen tek şey çabadır. Birkaç sayının toplamı gibidir, çabalar birikir. Ancak değerli olup olmaması insanın ruh haline bağlıdır. Öyleyse küçük ya da büyük bir çabanın bir önemi yoktur önemli olan ruh halidir. Peki bu ruh halinin sırrı nedir?
