insanlar anlamaz

pervazından geçenlerin uykusundan çıkmaz

yakmaz Adem'in celaline uymaz.

daha neler bu işte bir terslik var

eğrisine doğrusuna kanmaz

hürriyetine karlar yağar ve kurtlar

iner cemâline nur yüzüne asla dikta

..ve hiç beklemediğin bir anda güneş doğar

kopar at zincirlerimi

coşkulu yaz gecelerini anımsatır kızıl saçlarındaki

hisli düşüncelerimi aksettirir lisan

sabahlara kadar huzurlu uykularımıza anbean

yaranı kapatırdı bu dil pişman

bense hiç olmadığı gibi minnak bir bebek gibi yeni doğan

..ve düşlerimizi duymayan sumatra adalarından çıktım geldim

en küçükleri benim, sensin beni içine alan

sarmalardı oysa üstüme basmadan

zorluklara göğüs geren beni anlasan, bitmeli bu masal

çok karanlık ihtimal

yazmaz bizi yeni bir ilmihâl

farkında bedenim ama dilim susmaz

kalem kâğıda dökülür gözlerimden mürekkep

çilemi anlatırdı diktiğin maytap ve güzel bir hazır kek

gözlerinden gözüme batan bir çift kelep

düşer insan gaflete ama müphem kalır nükte

benim sana daha açık olmam, çok güçte

kararlılığına ait olan bu güfte

aynı gözlerin ve saçlarındaki aynı renkte..