Gönlümün dallarına konmuş kuşların muhabbetini kıskanıyor aklım;
Aklım sizin kadar cıvıldasaydı yeterdi hayat telaşını dindirmeye
Ne kadar isterdim anlaşılmayı ve anlatmayı bir solukta
Ah yerine oh çekmeyi
Bir nefeste dökebilmeyi düşündüklerimi, ne kadar isterdim
Bilemedim ne anlatmayı derdimi ne de ne kadar istediğimi
Şimdi kalbimin rüzgarı sizin tüylerinizi diken diken eden bir esintidir sadece
aklıma ise ürperti...
Sizin kanatlarınızı açıp gideceksiniz bir gün pır pır
Ben aklımla yegane pir
Bir başıma kalacağım
