Ruhun parça pinçik olduğunda anlarsın çoğu şeyi

Sana o görmek istemediğin yolları gösterdiğinde,

Kaçtığın tüm şeylerin,

Yolun kenarında durduğunu göreceksin.


Kiminde uzun molalar vermişsin 

Kiminde ise sadece bir sigara molası...

Ama işte kaçmışsın hepsinden

Ürkmüşsün üşümüşsün


Geçip gittiğin tüm yollar tekrar serilmiş önüne

Tabelası olmayan bu yolda sen,

Kaybolmuşsun işte!


Nedir seni bu yoldan çeviren?

Kimdir, neyin nesidir?

Ertelediğin tüm bu şeyler,

Aslında senin eserindir!

Ertelemek üzerine olan bu şiir,

Yine senin etinden kemiğindendir!


‘’Üzüntünü erteleme, çünkü sonra daha çok acıyacak’’ 

Demişti bir deli 

Dinlememiştim, şimdi ''ah!'' diyorum.

Etimi kemiren bu üzüntüye

Şimdi de kemiklerimi bağışlıyorum.

Ve ertelediğim tüm şeylere rağmen

‘’Geçecek’’ diyor bir deli


‘’Geçeceğini biliyorum’’