“Ruh boş sokaklarda gezer sevgisizlikten, beden hapsolur esaretten.”
Sevgiyi nefretten ayırmayana. Bu denli sevgiyi hunharca savuran ve hiçliğe kürek çeken insana,
Ne sevgiyi bilir ne nefreti,
Yalnız cehaleti içinde hareket eder,
Dalır dünya meşgalesine,
Geçer zaman.
Varken kıymet bilmez yokken zikretmez,
Emanet edilen cana ihanet eden hesap soran,
Ve bir gün kurduğu hülyalardan uyanacağına asla inanmayan.
Aldanır fani dünyanın alına puluna,
Halbuki “Hakikatin ırmağında herkes üryandır.” demiştir Sultan Süleyman.
Bir gün, Sultan olsan kar etmez,
Yolculuk vakti geldi mi? Ertelenmez.
Her şeyin bir sonu olur.
