Yolunu kaybedenlere su verir mi hayat?
Ne komik ki, yolunu kaybedenlere üzülürdüm…
Şimdi avucumun içinde kalan bir kaç damla su ve sen kaybederken beni, o kapıda ağzım kurumuş, avuclarım ıslak, seni beklemekteyim.
Yüzümü soracak olursan, ben hala sendeki eski ben gibiyim. Artık gözlerim de görmüyor, o yüzden kaybet kendini ki, seni bir kez daha göreyim. Keza bu eller, bir sana pansuman, bir bana zehir.
Ben sende eskidim.
Unutulmuş bir dili yaşatmaya çalışan herkese selam olsun!
