I
Ufukta görülen gemiler
limana varmadığı vakit
bir sıkıntı peyda oluyor içime
güneş gündüze
gece yüreği sıkkın gönüllere
savaş açtı mı
iade etmek istiyorum
ileriki yaşlarımı
toprağa suyu insana yaşamını verene
II
Biliyorum
kendimiz inşa ettik bunu
ve kibirli sözlerle erittik
renkleriyle kavgaya tutuşmuş
ve akaidi insan üzerine
öylesine büyük
öylesine yalnız bir samanyolu
verdikçe verdik elimizdekini
çenesini tutmayı bilene
çarpık vücutlar ve bozulmuş ruhlar doğdu
bacası tütmeyen evimize
ve ardında bıraktığı
milyarlarca ölü can
ve bir o kadar çürümüş yüz
ve insanın kalkan diye önüne kattığı
doğrular sonra
feri sönmüş ve kaybolmuş
doğrular doğruluğunu unutmuş
ve insanın kendisine kılıçlar yaptığı
yanlışlar sonra
her biri bir doğrudan doğmuş
hiçbiri kendi çizmemiş yolunu
mesnedini hep bizden bulmuş
daha başlamadan kazanmış oyunu
III
İşte
alın size en büyük kehanet
işte yüzlerce yıllık deveran bu
eza ve inkarla yüklüyken
gönlümüzde taşınan kervan
ve halemiz olduysa haset
-çünkü gökyüzü ve yeryüzünün ahvali
ancak buna işaret-
irademiz kolaylaştıracaksa aşılmazı ve zoru
insan olmak
insanın
Var edene en büyük borcu
