Kenarını kıtladığım umut
avucumda soğuyan ömrün tadı
devirdiğim çamların tabutu sıralı şimdi
mürted softaya kaldı ah u zarım
çekilsin aradan dünya taptaze büyüsün
toprağın.
güne sorsan yakar
keder değmiş dilini
avuç avuç düşen gözlerinden
ebem kuşaklarını
çok oldu çiçekler solalı
pınarlar kuruyalı
kuzgundur simdi bağları ürküten
üveyiklerin siyah gözlerinden
incinmiş senin
diline doladığın hürriyet
yitik sedeflerde uyuyan kırgın kayıp.
kim olsa anlar
kâr etmediğini zulmün
yine de oyar taşı nemrut
Selin Özdere
2023-06-09T09:04:29+03:00Güzel.