Üstümde koca bir sokak var
Üstünde koca bir ay
Ve bugün bizim mahalle hiç olmadığı kadar sakin
Çay demleyip bir bardak bile içmeden bu şehirden kaçasım var.
Pencereye çıktığımda göremeyeceğim kadar uzakta bir adam,
Uzansam dokunacağım kadar yakınımda.
Ellerim küçük oyunlar oynuyor
Bir elim adamın boynunda
diğeri pencerenin pervazında
Ahşap bir masanın yanı başında
Çatlak parmaklarıyla kitapları karıştırırken
Öpüyorum ellerinden
Tanrı’m, diyorum
Bunları benim için yaratmadıysan neden önüme koydun?
Tanrı kızıyor birden
Asasını yere her vuruşunda daha bir çatlıyor adamın kırmızı parmakları
Avazımın çıktığı kadar bağırıyorum Tanrı’ya
Tanrı susuyor birden.
Sonra bir el tutuyor ensemden
Daha önce hiç ensemden tutmamıştı biri
Bundan olacak ki korkuyorum aniden
Sıska bacaklarım titriyor
Ellerim
Ellerim eskisinden de küçük
Hiç olmadığı kadar küçülüyorum birden
Ve eski bir cüzdanın en ücra köşesine kıvrılıp saklanıyorum
Cüzdanın üstünde koca bir sokak var
Sokağın üstünde ay.
