"loş ışıkta bir kadın bedeni yatıyor,
kadın neden buralarda bilinmiyor,
saçlarındaki aklar gördüklerini belli ediyor,
ölü bedeni bir bakanı ağlatıyor.
kadına dokunup yaklaşsam mı bilmiyorum,
artık bana kimse yardım edemez der gibi bakıyor,
doktorları çağırıyorum
kadın, hareket edemiyor!
doktorlar duymuyor, gelmiyor.
bu odada yaşayamayan bir beden çürüyor
cinayet mahali, bu oda değildir diyor
kadın hareket edemiyor!
kadınlar, adamlar, çocuklar ve eskimiş seneler
odalarda çürüyor cesetler
asıl katiller ise fikirler
kadın hareket edemiyor!
doktorlar tekrarlıyor
bu ceset hepimizin!
bu ceset,
bedeni tabut, düşünceleri ölü,
seneleri eskimeyen, yaşayamayan bedenlerin, ölmeyen cesetlerin,
hepimizin
bu ceset, bizim!”
