Yalnızlığa alışıyorum gibi iyice, aslında, anlaşılmamaya desek daha iyi olur.
Fikren bir çölün ortasındayım tek başıma.
Boğazım kupkuru, çölün sıcağından değil ama konuşamamak, paylaşamamak sebep buna, bir fikir nasıl kurutur insanın boğazını, yaşayarak öğreniyorum.
Kalbi kuruttuğunu biliyordum, geçenlerde öğrendim.
Kısacası eskiyorum artık ve öyle kaliteli bir eskime değil. Bir antika olmam, yani muhtemelen, bir harabe kalır benden geriye.
Kim bilir belki birkaç ufaklık heyecan arar o harabelerin içinde, belki de uyanışlara sebep olur çöküşüm.
Çoğu insan kabul etmese de kiminin hikayesi bitince başlar.
