arpa kokulu caddelere bakan bir evim vardır

göklere meydan okuyan, balgam karakterli, bu da geçer tipli kodomanların ektikleriyle doludur

ekmeyi nerden öğrenmişlerdir?

uzun ve kıvrak gündelikçilerin yakınlardaki mezarlıkta düşüklerine özlemi midir yoksa bu ekim

ve dikim.

ekimlerden öğrenilir kış

tam vaktidir balmumunun

balmumcunun, mumcunun.

haşin delikanlılar geçer tuhaf bir korkuyla arpa kokulu caddeden 

ve titrek parmaklarla tutarlar tetikleri

el kayar, yıldızlar kayar, hayatlar? bilmem.

kasti yıkıntılar, kabiliyetli bombalar, çelik tüfenkler, hazıroldaki urganlar ve mor bir çocuk.

geçmiş limanı unutamamışlardır bu döndürgeçin mimarları

ve huzurla bakmamı sağlar yaprağın güneşi tutuşu

ve beni hüzneder boğuk şişmanlar ve sarıklanmış şalvarlar

etik bir felçtir bu.