Sana her baktığımda öleceğiz Eurydice, diyorsun. O halde, yeraltı şarkımızla dans ederken, yer üstü hep yaslar tutacak. Yerüstü yaslar yeridir sevgilim. Dinlersen, aşağıdan, karanlıktan ve vahşetten gelen müziği duyarsın. Senin, bizim yansımamızdır o müzik, aşkımızdır oysa. Böyle sürdürür, böyle erdirir Efendi sevgilileri. Yok mu yeni bir yol seni sevmeye? Yok mu son, yok mu bir başlangıç. Eğer öyle ise şimdi, şuracıkta delireceğim Orpheus. Çıkışı kim gösterecek? İkimiz bile kalmış olsak yine bir kurtarıcı gerekecek bize. Ve bu üçüncü aynı şeyleri söyleyecek. O halde kalbimin sahibi, içimden lavlar akıyor organlarıma, küle çeviriyorum kendimi, bir iskelet, bir sim, bir ışık. Kayboluyorum zamanlarda, dağılıyorum, kendimi kendim bile bulamayacak halde. Hiç tamamlanmazsam hiç bilemem asla bitmeyecek olduğunu ayrılığın. Hiç tamamlanmazsam, umut benimle yaşar.
