Demirden eller sıkıyor kalbimi
Mengene gibi
Boğazımdan aşağı cam parçaları batıyor
Midemdeki kelebeklerin ölüsü ağır
Bir filinki kadar
Ellerim boşluğa bakıyor
Gözlerim sana
Kollarım tutunmak istiyor mesela
Ben kaçmak
Kaçabilmek kendimden
Senden
Ve her kötülüğünden dünyanın
Unutabilmek ne güzel olurdu
Biliyor musun
Belki de ben
Yeniden doğmak isterdim
Aklımın ölü deniz gibi durgun olmasını
Mesela
Bir kere anlatınca anlaşılmayı
Ve sevilmeyi
Bir ev kedisi gibi.
