uyandım
kalbi soğuyayan dünyanın üstüne.
yüzümü ekşitip yağmurlu pencereden
intihar nece bir şey düşündüm durdum.
bir boğaz insan geçiyor
karşıdan karşıya
karşıdan karşıya
karşıya.
benim suçum seyrini uzatmak oluyor ayaklarımın.
gitsem kendimin haberi olmayacak bundan
kalsam kamburum büyüyor durmadan.
bu yüzden saçımı ortadan ikiye böldüm
doğuştan mağluplar gibi.
balkona bir hışımla girdim
intihar
sigarayı bir hışımla çektim
öksürük
bir hışımla sıktım yumruğumu duvara
gölge
beni bu ev, beni bu oda, beni bu koltuk
beni bunların hepsi öldürecek
sonra hepsi benimle beraber ölecek.
korktum ölümüme şahit olmaktan.
korktum ölünce iyi hatırlanmaktan.
