İçimi ürperten bir sessizlik penceremde
Kapımda giyilmeyi bekleyen ayakkabılar yok.
Balkonum kuş pisliği ve toz,
Mutfağım renksiz bir tablo
Işıklarım yanmaz benim
Gıcırdayan kapılardır dostlarım
Ve is tutmuş tavanım
His tutmuş yalnızlığım
Dumanım sade tüter
Gece sobam yanmaz
Gündüzlerim karanlıktır
Camlardan içeri girmeye üşenir güneş
Bastıkça oynayan yer tahtaları
En iyi onlar beni tanır
Dışardan baksa birisi
Bu evde yaşıyorum sanır.
