Ey bir mavinin unutulmasından arta kalan!
Ağaçların soyunmasıyla dansa kalkan
göklerin krallığına yükselen ruh
Huzur ve neşeyle beslenen
inançları güçlü insanları
Melekler ezgiler ile yıkar
Aşk külleri birleşir
Uyuyan ateş yeniden alevlenir
O keskin soğuk
kışın en karlısında
Buz sarkıtı işgali
bir dev en manalısında
Üşüyüp durur
aşkın yalanlarında
Anlar suyun kıymetini
balık kıyıya vurduğunda
Ağıtlar yakan kadın
yok oluş adı altında
Uyanır uykudan bir gece
bebek çığlığında
Ağıtlar yakın ey ahali!
Ya da ateşe verin bu şehri
Sineye çekilmiş her anı boğun
Yeniden doğun ve şahit olun
Yüreği olmazlarda yanan
Evde kalmış aşklar
Yalnızlık huzurunda
Ayrılıklarla evlendi.
