Ruhumun bu evhamlı duruşu
Içten içi yoruyorken beni
Hala Gözlerim aramayı bırakmıyordu seni
Ne çaresizlikler gördüm ne yıkımlar
Hiçbirisine denk değildi
Sana olan özlemim bu denli
Sabah olduğunda dinerdi hasret
Şifonyer'deki fotoğrafını görene kadar elbet
Sen yarı yolda bıraktığında
Kitaplara koştum birer birer
Onlar da olmasa ne olurdu tesellim dedim
Tekrar tekrar içimden
Yağmur yavaş yavaş yağıyorken
Seninle karşılaşmamızdan yana
Haftalar belki de aylar Geçti
Ama hala karşılaştığımız yerde bekliyorum seni
