Dimdik duran evler gördüm. Dış duvarları güzel renkleri, camları pırıl pırıl parlayan, balkonlarında çeşitli sarmaşıklar, bahçelerinde cıvıl cıvıl çocuklar… Dünyaya da hep bu gözden bakmışım hep dıştan alımlı, güzel, göze hitab eden insanlar. Hep söylerlerdi insan görmeden anlamazmış aynı o evler gibi dıştan ne kadar güzel görüntüsü varsa içi çatlaklarla dolu.. Hepimizin bir yarası var gizlediği yada gizlemediği. Toplumun yarattığı o mükemmellik kaygısı insanların içini saklamasına sebep oluyor. Oysa hep kendime üzüldüm hep insanların mükemmel hayat sürüşüne aldandım bilemedim herkesin yarası kendinde saklıymış
