Ey tohumun toprağı deldiği yerden yükselen kabus!
Ey dedemin çakısını bilediği eskilik!
Ey umut, ey yorulmak, ey yaşamın zerre zerre ufalandığı rüyalarda boğulmak!
Ey katman katman uslanan bilinç
Ey kimseye süslenmek, gittikçe daha az gitmek bir şeylerden.
Ey her gece ölmek, her sabah dirilmek.
Ey sanarak sallandığımız zaman çarşafı!
Ey doğranmak acıdığımız yerden ve
acınmak doğduğumuz yere.
Ey eylenmek çakıldığımız toprağa.
Ey toprağı deldiğimiz yerden yükselen kabuslarımız.
Hepimizin bir sonu var
