Dur durak demeden bakışının
furûğu burkardı benliğini
Elini çenesinin güzelliğiyle büyüleyen
Kuşkusuz nöbette
hatırlanmayan bir askersin sen
Gecenin henüz başlamış olması
Uykuna hakaret etmelerinden doğan halsizlik
Ve gençliğin hatta genç acıların
Ustalıkla ölümü güzellemek için
Hurafe söylentiler arasında
taşıdığın bu kadar vakti
Tek başına öldürmek
İnsanın suçudur aynaya karşı işlediği
Ey zavallı asker
Suçlusun suça karışmadığından
Akşamları geç getirdiğinden
Onanmayan peronların şaşkınlığı üzerinde
Gidemediğin uzak yolculukların
buhranı suça teşvik
Hazneni acılarınla dolduruyorsun
Seni hatırlamayanı unutmuyorsun
Ardışık günler
Alışılmadık sevgi bilinmeyen bir güzelliğe
Öldürecek seni
