Biz nefesini almamış eylül'ün birindeyiz

Sen ve ben ikimiz

Karnı aç yavrucaklarız

Raflara boyumuz erişmiyor

İki kaldırım arasındayız aralıkta

Ellerin ceplerimde topukların vuruyor

Şemsiyemiz öğlen gibi kırılmış ama ikimizindi, paylaşırdık

Biz nefesini almamış eylül'ün birindeyiz 

Yağmur ne zaman yağar bilmiyoruz


Buğday tenli iki çocuk kıkırdıyor köşede, onlarda seni görüyorum

İkisinde birden

Bacası tüten annelerin peşinde

Ceketi gururlu adamlar

Tüm ahali elinde barut cephede


O iki yavrucak çıplak

Neredeyse mecazen


Biz o köşelerin biriyiz gülüm 

Tüm peygamberleri unuttuk


~


Yağmur 

Gözlerini kısıyor

Yağmur dişlerini bilemiş

Yağmur liseli kız edasında, titredikçe titremiş

Soğukların rüzgarın içi ikimizin, susma

Sen ve ben ikimiz birer yetimiz

O her kimse hiç tanımadık


Bir laf vardı unuttum

Ağlayan çocuktan hesap sorulurdu bir zaman

Biz elbet üşürdük malum, elbet yoksunduk

Ellerin ceplerimde tüm yol tökezliyor

Dudakların buruştukça af diliyor zaman

Sonrasında bir laf vardı diyorum

Gülüm unutuyorum


Bir koy bulup yellere sarınamadık

Ya da biz, henüz


Sen ve ben ikimiz

Nefesini almamış eylül'ün birindeyiz

Tüm peygamberleri unuttuk


Kefemizde üç beş umut

Alnımız ebe kucağı

Bulutları izliyoruz ki gölge bize vurmasın

Elinin tersi dünyanın anne mezarı


Sen ve ben ikimiz

Eylül yağmuruyuz