Ne bakıyorsun öyle?
Hüzünlü değilim, mizacım böyle
Diyordu, güleç çehresiyle;
Gecenin, örtüsünü kaldırdığı
Kül rengini alan o sabah,
Ağır tonlarda yaralar aldı
O güleç çehre.
Bir ara konuşmayı da bırakmıştı
Ve fakat bizi bırakacağını
Hiç düşünmemiştik doğrusu.
Olmadı. Yitirdi itibarını ölüm.
