İnsanlığın dokunmadığı yerlerdendi kalbim
Bağ bahçe, çiçek böcek, ırmak nehir
Ama sen kalbimin bağına bahçesine
Bir fabrika diktin , ırmaklarım doldu zehir
Gözü doymak bilmez, aç gözlü fabrikatör!
Dinle rüzgarımın sesini
Şiirler mırıldanır hâlâ,
Tınısı zehir zemberek .
Gönlümün devrimcisi,
Vicdanlara sızan birkaç engerek
Sürükler peşinden, hendekler içine
Benim ormanlarım tuzak dolu
Cepleri dolu kaç fabrikatör boğdu
Söyle bana buna ne gerek?
Ha diyelim ki bu kalpte bana ihanet eder
Mırıldanmalar cozutur, tuzaklar bana kurulur
Ormanlar yollarıma dikenli dallar serpiştirir
Şu rüzgarlar saçları ile kandırır ise beni
Devrimciyi ormanımda bir köylüye vurdurur
Rüzgarları saçlarından çığlık çığlığa sürer
Mırıldanmaları kafama hapseder, boğdurur
Ormanları yakar, fabrikatöre peşkeş çekerim
Ateşlere çiçek eker, dans edip alay ederim
