Ne yazacağımı bilmeden sanki oturmuşum piyanonun başına ve neyin serzenişini haykıracağımı hissedemeden sadece bir boşluktayım. İnanılmaz ağır bir duygusu var şu an içinde olduğum ruh halinin... Ve sahi, piyanonun başına yazmak için mi oturmuştum, yoksa ben sadece parmaklarımı ruhumun ağır acılarının üzerinde gezdirirken çıkardığım bazı sesler mi idi bunlar? Ne idi bu, nasıldı, anlayamadım hiç... Ah, yalnızlığım, sidikli kontesim....