Yazın biriktirdiğim güneş ışıklarını tükettim,
Gözlerim mavi şeyleri arıyor sıkça.
Bilindik gürültüler duymak istiyor canım,
İçinde sokak satıcılarının, kedilerin, tatlı tuzlu atışmaların yayıldığı,
Ve büyük bir köyü andıran, derme çatma şehir sesleri gibi.
Sonra telaş içinde küfür ederek yürüdüğüm tozlu sokakları düşünüyorum,
Akşamüstü esintilerinde ferahladığım merdivenleri,
Pencerenin önündeki cılız zeytinleri ve dalından eksilmeyen kızılgerdanları,
İki beşlik bozdurmaya hazır komşu kadınların bakışlarını,
Her şeye rağmen insan olabilen yanlarını.
Ve annemin sesi yetmiyor, bir şiir kadar yakınsa da
Kafamda sis, sesimde hüzün
Söyle dilim, benim fakir neşem nerede şimdi?
