Bir nilüferin evhamı ile
Bulunduğum bataklığın gözlerini açardım
O gözler ki bana baktığında
Azer ayı başlardı
Farazi bir dem aydınlıktan konuşsaydım
Yollara karanlık yağardı
Dokunarak yara yaptığım tedavisi namümkün
Göçmekten gönülsüz vazgeçmiş kuşlardı
Kolonyadan yaşları sözlerimin
Uçan yazımdı
Kışım azerin başlangıcıydı
Dallarıma muamma renkli düşler konardı
Ben monarşi ile savaşırdım
Kavga kırmızı kalemle altı çizilmiş efsuna benzerdi
Kırmızı kalem ise bendim
Kavgada gölgeler birbirine karışırdı
Ve konuşurlardı aydınlıktan
Ve iki mor çukur kazılırdı
Altını yine ben çizerdim
