Yaşamımızda yaptığımız en büyük hatalardan biri, mutluluğun hep en zirvesini aradığımız ve kendimizi sadece oraya layık gördüğümüzden ibarettir. Hayatta mutsuz olanların çoğu mutluluğun azıyla yetinmeyi bilmeyenlerdir. Mesela bir kişi, iki elbise arasında kararsız kaldığında, ki ikisini de çok beğendiğinde, bir tercih hakkı olduğunda kendi iradesiyle tercihini yapar ve mağazadan çıkar. Eve gelene kadar ve hatta geldiğinde bile aldığını değil alamadığını düşünür ve üzüntü yaşar. Çünkü ikisini de neden alamadığının hesabını yapmaktan veya diğer parçayı mağazada bıraktığında duyduğu üzüntüyü sürekli düşünmekten yine kendi iradesiyle aldığı ve beğendiği elbiseyi düşünemez bile. Onun mutluluğunu bir kenara bırakır ve üzerine giydiğinde bile şikayetleri devam eder. Aynen böyle, hayatımızda hep elde ettiğimiz şeyleri görmezden gelip etmediğimiz şeyleri düşünerek hareket ediyor oluşumuz bizleri mutsuzluğa, hayal kırıklıklarına ve yasa düşürür.

Uzanamadığınız şeyler değerli değildir. Elde ettiklerinizin farkına varın!