Görüyorum.
Şimdi ne kadar yorgun bakıyorsun tüm bu yaşananlara
Yaşanmamış olmasını mı diliyorsun
Ama bunlar oldu ve değiştiremeyiz artık
Saklanman gereksiz o ücra köşelerde
Bunlar senin suçun değil
İnanmak istedin sen sadece
Çaldılar senden seni kalmadı sen de hiç kimse
Ne derin yalnızlık biçimi
Öldürmüş ruhunu hem de sessiz bir biçimde
Kalk ve yürümeye başla şimdi
O sessiz çığlıkların içinde
Kimse seni anlamaz hüznün dağları aşar belki gittikçe
Kimse seni duymaz da
Sen bilmezsin zaten sesini duyurmayı
Ha bu arada
Kimse seni sevmeyecek
Zaten biliyorsun artık hüznün ne olduğunu
Yenilgilerinin nerede başlayıp
Umutlarının Nerede son bulduğunu
