Yalnızlık uğultusunda huzurlu bir bedenim.
Ben herkesler arasında herkes gibi tekim. Bazen kayıp bir sezgi bazense kaçmış bir güz. Yine serin rüzgarlardan biriyim. Anlamak da istemiyorum artık, anlaşılmak da. Hatta sükutun içinde savrulmak da. Ne her daim kıvrılmak için çırpınır yanaklarım ne de sürekli ıslaktır bakışlarım. Bu benim ömrüm, yolcusu benim ve beni özgür bırakın; sizden değilim...
