İçinde çocukluğumu geçirdiğim binayı yıkmışlar.
Ben gibi kaç çiçeğin solduğunu görmekten bıkmışlar.
Kalan anılarımı kağıt yakar gibi yakmışlar.
Çocukluğumu çalanlar kendilerini kurtarıp kaçmışlar.
Ölmeden önce yürüdüğüm son yolu kapatmışlar.
Bunlar yakalarını evvelki yalancılara kaptırmışlar.
Öldüğüm duvara çöp yazıp kara yazılarını atmışlar.
Beni başkasıyla karıştırıp olanları unuturum sanmışlar.
Mezar taşımın kanına kara çalıp boyamışlar.
Adı kalmasın diye bu binayı yakmışlar.
Mayısın her senesinde cenazem kalkan okulun
Adını silip beni bu dertten kurtarmışlar.
Bütün ışıklarını göz yumar gibi kapatmışlar.
Yıllar sonra ağız açıp doğruyu kanatmışlar.
Hepsini dost sandım karanlığa kapılmışlar.
Asıl düşman sandığım adamlar
ışığı açık bırakmışlar.
