ve kavuruyor beni çoktan unuttuğum bir özlem,
o sessiz, vakur ruhlar âlemine götüren,
şimdi artık belirsiz seslerle çınlıyor
fısıldadığım şarkım, rüzgârla tınlayan bir arp gibi.
bir ürperti kaplıyor içimi, gözyaşı hep gözyaşı,
yumuşuyor katı yürek, hafifliyor;
sahip olduğum ne varsa sanki uzaklarda,
ve asıl gerçeğimi yitirilen oluşturmakta'
-yitirilen, yitirildi oysa-
